Σχέση των τροφίμων με την τοπική εναπόθεση λίπους
Μία νέα έρευνα για τον διαβήτη υπό τον Ulf Risérus του Πανεπιστημίου της Uppsala, Σουηδία, μελέτησε την διαφορά μεταξύ των κεκορεσμένων και των πολυακόρεστων λιπών σε σχέση με την εναπόθεση λίπους σε μία διπλά τυφλή κλινική δοκιμή. 39 ενήλικοι υγιείς κανονικού βάρους “αναγκάστηκαν¨ να προσθέσουν βάρος με την κατανάλωση κέικ (muffins) για 7 εβδομάδες.
Τους ανατέθηκε η προσθήκη επιπλέον 750 θερμίδων ανά ημέρα επί της φυσιολογικής τους ημερήσιας θερμιδικής λήψης. 
Τα κέικ ήταν παρασκευασμένα είτε με πολυακόρεστα λίπη (ηλιέλαιο), είτε με κορεσμένα (φοινικέλαιο). Η επιλογή του φοινικέλαιου δεν έγινε τυχαία, καθώς οι ερευνητές απέφυγαν τη χρησιμοποίηση ζωικού λίπους ώστε να μηδενιστούν τυχόν συγχυτικές επιδράσεις της χοληστερίνης, αλλά και επειδή το φοινικέλαιο χρησιμοποιείται συχνά. Επιπρόσθετα με αυτόν τον τρόπο οι δύο τύπο κέικ που παρασκευάστηκαν είχαν το ίδιο διατροφικό προφίλ.
Ως αναμενόταν στην περίοδο των 7 εβδομάδων οι συμμετέχοντες “κέρδισαν¨κατά μέσο όρο 1,6 κιλά (και στις δύο ομάδες).
Η πρόσθετη αυτή εναπόθεση λίπους όμως, όπως μετρήθηκε με μαγνητική τομογραφία, αποθηκεύτηκε σε διαφορετικά μέρη. Η ομάδα του κορεσμένου λίπους αποθήκευσε διπλάσια ποσότητα λίπους στην κοιλιά και σημαντικότερη εναπόθεση στο ήπαρ. Η ομάδα των πολυακόρεστων λιπών είχε διανείμει την εναπόθεση λίπους με ποιο αποδεκτό και αρεστό τρόπο και είχε και μία σημαντική αύξηση στη μυική μάζα.
Φάνηκε λοιπόν, σε αυτή την μικρή μελέτη, ότι τα κορεσμένα λίπη έχουν την τάση να συσσωρεύονται ως λίπος στον οργανισμό, και ιδιαίτερα στο συκώτι και τις γύρω περιοχές του οργανισμού.
Πηγή
